W ramach niecodziennej wystawy Aleksandra Krasny spotyka prace Moniki Patuszyńskiej i Natalii Załuskiej oraz Pawła Bownika i Wojciecha Plewińskiego. Pierwsze z nich to precedensowe spotkanie artystek, których strategie artystyczne są bardzo zbliżone i opierają się na kolażu, tworzeniu form hybrydowych i eksperymentowaniu z medium. Monika Patuszyńska używa w swojej praktyce starych form do wypalania porcelany i gotowych elementów znalezionych w magazynach najważniejszych polskich fabryk, tworząc z nich szkielet swoich naczyń lub twórczo je przetwarzając. Natalia Załuska buduje geometryczne abstrakcje za pomocą różnych materiałów (kartonu, papieru, tkaniny, sklejki) zbijanych i sklejanych na krosnach, a jej reliefy przekraczają dwa wymiary i z powodzeniem mogą funkcjonować jako formy przestrzenne. Obie twórczynie szukają szwów, eksponują krawędzie, momenty połączeń, bawią się porządkami, spoiwem, a ostatnio także barwą. Prace Natalii Załuskiej mają w sobie sznyt rzemieślniczy, prace Moniki Patuszyńskiej uciekają od definicji obiektu użytkowego w kierunku collectible design.